رد شدن به محتوای اصلی

91 Top Quotes By The Philosopher Hakim Orod Bozorg Khorasani That Smash Popular Notions


والدین خردمند، فرزندان خود را از تاریکی و موهومات نمی ترسانند. فرزند را باید آگاه و قوی بزرگ نمود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

رویای زندگی شرافتمندانه، در بی تفاوتی مردم ترسو گم می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

عمر مردم ترسو، شراب بزم هیولاهاست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

مردم بی پروا و دلیر، زندگی در قفس ترس را تجربه نمی کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

مردم دلیر از خروش هیچ آذرخشی نمی هراسند.  فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

ترس مردم، ابزار دست اهرمن است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

فردای روشن از پنجره تاریک ترس، دیده نمی شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

فریاد و غرش اهرمن از، ترس مردم، نیرو می گیرد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

هیچ گاه از داشتن دشمن نترس، از انجام ندادن درست آرمان های خویش بترس. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

گفتگو با آدمیان ترسو، خواری بدنبال دارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آدمیان ترسو و ناکارآمد، خود را در دنیای صوفیانه، پیروز می بینند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آدمیان خونریز، از همه ترسوتر هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آنکه به خرد توانا شد، ترس برایش بازی بیش نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

بسیاری از سختی هایی که می کشیم، به خاطر خجالت و ترس از نگاه و فکر دیگران درباره ما است. هیچ گاه کار شرافتمندانه از ارزش ما نمی کاهد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

تصاویری از بنیانگذار فلسفه اُرُدیسم  Estori_13_

ترس از جدایی، جدایی به بار می آورد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

دریاها نماد فروتنی هستند، در نهان خود، کوه هایی بلندتر از خشکی دارند، ولی هیچ گاه، آن را به رخ ما نمی کشند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

چه بسیار آدمهای مغروری دیدم که فریاد می زدند و می گفتند ما فروتن و خاکی هستیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

غرور و فروتنی، هر دو بخشی از نیازهای آدمی هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

فروتنی به جا و درست، ما را خواستنی و دوست داشتنی می کند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

chokouhe Omrani

زندگی نامه شکوهه عمرانی شاعر ، مترجم و فعال اجتماعی ایرانی مقیم کشور سوییس شهر ژنو  شکوهه عمرانی را بیشتر اهل ادب و شعر با نام شیرین می شناسند او زاده شهر "سهراب" کاشان همیشه زیبا است . تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه در زادگاهش بوده ، سپس به منظور ادامه ی تحصیل به تهران می آید و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته ی مترجمی در همان جا به پایان می رساند . مدتی در سازمان برنامه و بودجه بعنوان کارشناس مشغول به کار می شود و بعد از چند سال خدمت در این سازمان بعلت ماموریت همسرش به سویس می آید و در ژنو موفق به اخذ دیپلم زبان فرانسه از دانشگاه این شهر می گردد او موفق می شود مدرک خدمات اجتماعی از انستیتو مطالعات اجتماعی را نیز کسب کند . در ژنو در سازمانهای مختلف فرهنگی مشعول به کار می شود و هم اکنون عضو چندین سازمان خیریه فرهنگی و هنری می باشد .از 5 سال پیش شروع به سرودن شعر می نماید . در واقع ذوق سرودن شعر در او با خواندن اشعار پدر بزرگش سید رضا صانعی کاشانی جان می گیرد و مرگ مادر شوریدگی و سرآیندگی را در او به وجود می آورد و نخستین شعرش را برای مادرش می سراید . ...

کاش میشد در کوهستان بمانم

به کوهستان می نگرم ، درونم سرشار از نیرو می شود کوهها سر فرود می آورند ، و می گویند : باز ما را درخواهی نورد . ارد بزرگ کاش میشد در کوهستان بمانم به کوهستانی زیبا و روح افزا رسیده ام آرامشی دلپذیر حکمفرماست از پنجره به بیرون مینگرم پرواز دسته جمعی پرندگان مهاجر، آسمان نیلگون و کوههای سراسر سبز که با نور نقره فام آفتاب مزین شده چشمانم را نوازش میدهد آهنگ دلپذیر زنگوله ی گاو ها موسیقی دلنشینی را مینوازد. در اینجا از آدمیانی که کلامشان و لبخندشان دروغین است خبری نیست آدم های ریا کار و پنهانکار آدمهایی که به فرمان خود نمی زیند و در زندان قید وبند اسیرند آدم های تهی از عواطف انسانی که همچون عروسکهای متحرک به هر سو روانند و نقشه ی ویرانی تو را در سر میرورانند آدمهاییکه از ترس چشم زخم تو را از خود میرانند اینجا کسی بیکار نیست کسی در غم نان وآب نیست از تبعیض نژادی ، مذهبی خبری نیست از فقر ونابرابری اثری نیست از جنگ و خشونت هم خبری نیست کاش میشد در کوهستان بمانم شکوهه عمرانی ژنو / سوییس http://chokouh.tk

الگوی انسانی

الگوی انسانی شما هر چه بزرگتر باشد سرنوشت زیباتری در برابر شماست . ارد بزرگ توان خواهی می تواند بر گذشت زمان پیروز شود . فریدریش نیچه پیشوایان ، دانه های نبات و گیاهان ناشناخته و شگفت انگیزی هستند که به هنگام باروری و کمال قلبشان به باد هدیه می شود تا بر روی زمین پراکنده شوند . جبران خلیل جبران